Εκτελέσεις στον Μεσαίωνα «Μεσαιωνικές Φρικαλεότητες

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2c4Krc8JLESiY_dzwi0OnUJ0vCeIBnqCJuEz6OucXmzGtjaXUov2TZXm2NoM3CqWX2jPW2u5GrBMM_834gXC8w17VkLPVqI6qL4hTTSTf-d7KuFpLDB5wLDi9uWnLx29QPczt80jkFxGKqtDlq8iM8bzfVKEppbrkYztYNg4_rUUfnDs2Yn7MaQAUPGo/s2000/medieval%20gallows-min_restored.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1124" data-original-width="2000" height="360" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2c4Krc8JLESiY_dzwi0OnUJ0vCeIBnqCJuEz6OucXmzGtjaXUov2TZXm2NoM3CqWX2jPW2u5GrBMM_834gXC8w17VkLPVqI6qL4hTTSTf-d7KuFpLDB5wLDi9uWnLx29QPczt80jkFxGKqtDlq8iM8bzfVKEppbrkYztYNg4_rUUfnDs2Yn7MaQAUPGo/w640-h360-rw/medieval%20gallows-min_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (επίσης γνωστή ως Μεσαιωνική περίοδος), τα δημόσια βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ήταν κοινές σε όλη την Αγγλία και θεωρούνταν μια κοινωνικά αποδεκτή μορφή τιμωρίας.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>1) Αποκεφαλισμός</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Παράξενο και όμως αληθινό, ο αποκεφαλισμός θεωρούνταν μία από τις πιο τιμητικές και λιγότερο οδυνηρές μεθόδους εκτέλεσης. Αν το τσεκούρι ήταν αρκετά κοφτερό, το άτομο μπορούσε να αποκεφαλιστεί με ένα μόνο χτύπημα, επιτρέποντας έναν άμεσο θάνατο. Λόγω αυτού, οι αποκεφαλισμοί συχνά επιφυλάσσονταν για ευγενείς, ιππότες και ακόμη και μέλη της βασιλικής οικογένειας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>2) Κάψιμο στην πυρά</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το να "καεί στην πυρά" ήταν μια κοινή μορφή εκτέλεσης και συνήθως δινόταν σε άτομα που θεωρούνταν αιρετικοί ή μάγισσες. Δεμένοι σε έναν ξύλινο πάσσαλο και περιβαλλόμενοι από κλαδιά, αυτά στη συνέχεια ανάβονταν και τα θύματα καίγονταν αργά ζωντανά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>3) Κρέμασμα, Σκίσιμο και Τεταρτισμός</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ίσως η πιο βάρβαρη από όλες τις μεθόδους εκτέλεσης ήταν το κρέμασμα, το σκίσιμο και ο τεταρτισμός. Αυτή η τιμωρία δινόταν παραδοσιακά σε όσους κρίνονταν ένοχοι για προδοσία. Ο ένοχος κρεμιόταν και λίγο πριν το θάνατο αποδεσμευόταν, αποσπούσαν τα εντόσθια του και τα έριχναν στη φωτιά - όλα αυτά ενώ ήταν ακόμα ζωντανός. Μόλις πέθαινε, το σώμα του κοβόταν σε τέσσερα κομμάτια και τα μέρη του σώματος αποστέλλονταν σε τέσσερα διαφορετικά μέρη της πόλης ως δημόσια προειδοποίηση για άλλους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>4) Θρυμματισμός</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Χρησιμοποιούνταν τόσο ως βασανιστήριο όσο και ως μέθοδος εκτέλεσης, ο μεσαιωνικός θρυμματισμός περιλάμβανε τοποθέτηση του κεφαλιού του κατηγορούμενου σε μια συσκευή που αργά θρυμμάτιζε το πάνω και τα πλάγια του κεφαλιού μαζί. Τελικά τα μάτια έσκαγαν, το κρανίο έσπαζε και ο λαιμός σπάει.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>5) Βρασμός μέχρι Θανάτου</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο βρασμός μέχρι θανάτου συνήθως επιφυλάσσονταν για δηλητηριαστές, παραχαράκτες νομισμάτων και πλαστογράφους. Περιλάμβανε την ρίψη του κατηγορούμενου σε ένα καζάνι με βραστό νερό ή λάδι και το θύμα σιγά-σιγά καίγονταν μέχρι θανάτου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>6) Σουβλισμός</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο μεσαιωνικός σουβλισμός σήμαινε το να σουβλίζονται (ή να διαπερνώνται) με ένα μεγάλο αιχμηρό αντικείμενο, όπως μια μεταλλική λόγχη ή έναν πάσσαλο και αφήνονταν να πεθάνουν. Αυτή η σωματική τιμωρία θεωρούνταν μία από τις πιο σοκαριστικές δημόσιες μορφές εκτελέσεων και συχνά δινόταν σε ύποπτες μάγισσες, γυναίκες που κρίνονταν ένοχες για παιδοκτονία και παιδόφιλους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>7) Κρέμασμα</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μία από τις πιο γνωστές μορφές εκτέλεσης, το παραδοσιακό κρέμασμα ήταν ακόμα πολύ συνηθισμένο στον Μεσαίωνα. Κάποιος μπορούσε να κρεμαστεί για διάφορους λόγους, από μικροκλοπές έως έναν επιφανή ευγενή. Όταν γινόταν με καταπακτή, ο λαιμός έσπαζε επιτρέποντας έναν γρήγορο θάνατο, αλλά η απλή κρέμαση μπορούσε να διαρκέσει λεπτά (μερικές φορές και περισσότερο) μέχρι το θάνατο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>8) Ο Τροχός</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο τροχός ή ο τροχός της Αικατερίνης περιλάμβανε τον σταδιακό σπάσιμο των άκρων του θύματος ενώ ήταν δεμένος σε έναν τροχό και στη συνέχεια αφήνονταν να πεθάνει. Οδυνηρή, αυτή η μορφή εκτέλεσης μπορούσε να διαρκέσει ημέρες μέχρι τον θάνατο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">9) Πριόνισμα</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το πριόνισμα είναι ακριβώς όπως ακούγεται. Το θύμα κρεμόταν ανάποδα και αργά πριονίζονταν στη μέση. Αν πριονίζονταν ολόκληρο, πέθαιναν, αλλά συχνά το θύμα πριονιζόταν μέχρι την κοιλιά και άφηναν να πεθάνει, κάτι που μπορούσε να διαρκέσει αρκετές ημέρες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>10) Σταύρωση</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ανατρέχοντας σε βιβλικές εποχές, η σταύρωση επίσης πραγματοποιούνταν σε όλη τη μεσαιωνική Ευρώπη. Η σταύρωση είναι να καρφώνεται ένα άτομο σε έναν σταυρό με τα χέρια και τα πόδια του και να αφήνεται εκεί μέχρι να πεθάνει. Ένας πολύ παρατεταμένος και φυσικά οδυνηρός τρόπος θανάτου, μπορούσε να διαρκέσει ημέρες και ακόμα και μέχρι μια εβδομάδα μέχρι να επέλθει ο θάνατος.</span></p>

Εκτελέσεις στον Μεσαίωνα «Μεσαιωνικές Φρικαλεότητες

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (επίσης γνωστή ως Μεσαιωνική περίοδος), τα δημόσια βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ήταν κοινές σε όλη την Αγγλί...

Read more »

Οι Ιππότες του Ναού: Από τη Σταυροφορία στη Νέα Εποχή

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTX0Bpwu-41M9BGxSxLW6cRW89PFWwRwrpO8hTTchZt2gvs_Jvayrmv4vzIewkMmF131Epp8iD_Zvze1_V1v8vC4HhITZhyBE1kEANpBc9BS91Ze26rY7Gh6LnAFRyrXsIVOmoP-4ZqkFP-Cok0Ujre-xt38qQm54UjbYHdD3z2yjc8PsXtDvJnm4onTo/s1500/shutterstock_2058174593.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1500" height="278" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTX0Bpwu-41M9BGxSxLW6cRW89PFWwRwrpO8hTTchZt2gvs_Jvayrmv4vzIewkMmF131Epp8iD_Zvze1_V1v8vC4HhITZhyBE1kEANpBc9BS91Ze26rY7Gh6LnAFRyrXsIVOmoP-4ZqkFP-Cok0Ujre-xt38qQm54UjbYHdD3z2yjc8PsXtDvJnm4onTo/w640-h278-rw/shutterstock_2058174593.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Όταν ξεκίνησε η Πρώτη Σταυροφορία το 1095, το τάγμα των Ιπποτών του Ναού δεν υπήρχε ακόμη. Ωστόσο, η ίδρυση των Ναϊτών Ιπποτών τα χρόνια που ακολούθησαν την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Χριστιανούς θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στις επόμενες συγκρούσεις. Η αρχική αποστολή των Ναϊτών Ιπποτών ήταν ταπεινή (δημιουργήθηκαν απλώς για να λειτουργούν ως σωματοφύλακες για τους προσκυνητές που έρχονταν από τη Δύση), αλλά σύντομα εξελίχθηκαν σε μια ελίτ στρατιωτική δύναμη, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη Δεύτερη Σταυροφορία που ξεκίνησε το 1147 σε απάντηση στην πτώση ενός Σταυροφορικού κράτους στις μουσουλμανικές δυνάμεις.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ισχυρή παρουσία των Ναϊτών στην Αγία Γη θα ήταν κρίσιμης σημασίας σε πολυάριθμες μάχες κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, και το τάγμα άφησε διαρκή ίχνη στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. Παραδείγματα περιλαμβάνουν το Chastel Blanc, ένα τραχύ οχυρό στη Συρία, και το γραφικό φρούριο Château Pèlerin στο Ισραήλ. Αλλά, ενώ ο αρχικός σκοπός και η αιτία ύπαρξης των Ναϊτών ήταν η ενίσχυση της χριστιανικής παρουσίας στην Ανατολή, η μεγαλύτερη και διαρκέστερη επιρροή τους ήταν στην Ευρώπη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτό συμβαίνει γιατί η οργάνωση πέρασε από το να είναι μια φτωχή, κακοφτιαγμένη ομάδα ιπποτών σε αυτό που μπορούμε να θεωρήσουμε ως την πρώτη πολυεθνική εταιρεία στον πλανήτη. Η καμπή ήρθε το 1139, όταν ο Πάπας εξέδωσε μια παπική βούλα που παρείχε στους Ναΐτες ειδικά προνόμια. Το τάγμα θα λάμβανε λάφυρα πολέμου από τις Σταυροφορίες και θα απολάμβανε την ελευθερία από τη φορολογία όπου κι αν βρίσκονταν. Οι Ναΐτες ήταν υπόλογοι μόνο στον Πάπα, αντί στους ηγεμόνες των χωρών στις οποίες εδράζονταν.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Επιπλέον, το τάγμα έλαβε πολλές δωρεές από πλούσιους χορηγούς, οι οποίοι ήθελαν να επιδείξουν τα χριστιανικά τους διαπιστευτήρια υποστηρίζοντας μια κίνηση γνωστή για την ευσέβειά της (για παράδειγμα, ο Αλφόνσος Α' της Αραγωνίας κληροδότησε ακόμη και ένα μέρος του βασιλείου του στους Ναΐτες). Το τάγμα έγινε αρκετά πλούσιο ώστε να δημιουργήσει το πρώτο τραπεζικό σύστημα σε όλη την Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, εκδίδοντας πιστωτικά γράμματα για τους προσκυνητές που αποδείχθηκαν ανεκτίμητα για τις δύσκολες διαδρομές προς την Ανατολή. Αντί να κουβαλούν τα πλούτη τους μαζί τους, οι ταξιδιώτες μπορούσαν να καταθέτουν τα χρήματά τους σε ένα σπίτι των Ναϊτών κοντά στο σπίτι τους και να χρησιμοποιούν το πιστωτικό γράμμα για να αποσύρουν το ποσό από ένα άλλο σπίτι όταν έφταναν στον προορισμό τους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Τέτοια ήταν η πλούσια και επιρροή των Ναϊτών που ο Ερρίκος Γ' της Αγγλίας υποθήκευσε τα βασιλικά κοσμήματα στο τάγμα για να συγκεντρώσει απαραίτητα χρήματα. Μέλη του τάγματος υπηρέτησαν επίσης ως φοροεισπράκτορες για την Καθολική Εκκλησία κατά την Πέμπτη Σταυροφορία, με τους Ναΐτες σε όλη την Ευρώπη να συγκεντρώνουν χρήματα και στη συνέχεια να χρησιμοποιούν το προηγμένο σύστημα των προκεκτορίων τους για να διοχετεύσουν τα χρήματα στους Σταυροφόρους. Όταν ο Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας κρατήθηκε όμηρος κατά την Έβδομη Σταυροφορία, ήταν οι Ναΐτες που διέθεταν τους πόρους για να πληρώσουν τα λύτρα για την ασφαλή επιστροφή του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο πλούτος και η επιρροή των Ναϊτών, οι συνδέσεις τους με μονάρχες και τα υψηλότερα στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, σήμαιναν ότι λειτουργούσαν ως απεσταλμένοι, διαπραγματευτές και διπλωμάτες, καθώς και ως τραπεζίτες και ασφαλιστές. Ένα σύμβολο της δύναμής τους στην Αγγλία είναι η ακόμα υφιστάμενη Εκκλησία του Ναού στο Λονδίνο, που εγκαινιάστηκε το 1185 και κάποτε χρησίμευε ως βασιλικό θησαυροφυλάκιο. Το κυκλικό σχήμα της εκκλησίας ενσωμάτωνε τον σεβασμό των ιπποτών για την Εκκλησία του Αγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ και τη ροτόντα της, που λέγεται ότι περιέχει τον τάφο του Χριστού. Αυτό το αρχιτεκτονικό στυλ μπορεί επίσης να φανεί σε άλλο διαρκές και εμβληματικό μνημείο των Ναϊτών, το Μοναστήρι του Χριστού στην Τομάρ, στην Πορτογαλία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αλλά είχαν οι Ναΐτες επιρροή στους δημιουργούς μεγάλων μεσαιωνικών κτιρίων – τους μαστόρους; Φήμες έχουν κυκλοφορήσει εδώ και καιρό για τους πιθανούς συνδέσμους μεταξύ των Ναϊτών και των Ελευθεροτεκτόνων. Το γεγονός είναι ότι το αρχαιότερο μασονικό έγγραφο, γνωστό ως Χειρόγραφο Χάλλιγουελ ή Χειρόγραφο Ρέγκιους, χρονολογείται στον 15ο αιώνα, αρκετές γενιές μετά την κατάργηση του τάγματος των Ναϊτών. Ο σύγχρονος Ελευθεροτεκτονισμός – μια αδελφότητα που απλώς αποδίδει συμβολικό φόρο τιμής στους πραγματικούς τεχνίτες της μεσαιωνικής περιόδου – ήρθε στη ζωή ακόμα πιο αργά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, τέτοια είναι η μυθική απήχηση και το ρομαντισμό των αυθεντικών Ναϊτών που οργανισμοί συνεχίζουν να αποδίδουν φόρο τιμής σε αυτούς ακόμη και τώρα – ο πιο προφανής είναι η σύγχρονη αδελφότητα των Ναϊτών Ιπποτών, που προάγει την ιπποσύνη και τον χριστιανισμό μέσα σε μια μασονική δομή.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους Ναΐτες με παγκόσμια ιστορικά γεγονότα όπως η Γαλλική Επανάσταση. Παρόλο που αυτά είναι φανταστικά σενάρια, αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πορτογάλοι Ναΐτες ανασυστάθηκαν ως Τάγμα του Χριστού τον 14ο αιώνα. Ο πλούτος και η επιρροή αυτής της νέας οργάνωσης βοήθησαν να ενισχυθούν οι πορτογαλικές αποστολές στα νησιά του Ατλαντικού κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων. Πράγματι, ο Πρίγκιπας Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος της Πορτογαλίας, μια βασική μορφή της Εποχής των Ανακαλύψεων, ήταν Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος του Χριστού.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Επομένως, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η μεγαλύτερη κληρονομιά των Ναϊτών είναι ο ρόλος που έπαιξαν οι επαναπροσδιορισμένοι απόγονοί τους στην κατάκτηση του Νέου Κόσμου... αλλάζοντας την πορεία ολόκληρου του ανθρώπινου πολιτισμού.</span></p>

Οι Ιππότες του Ναού: Από τη Σταυροφορία στη Νέα Εποχή

Όταν ξεκίνησε η Πρώτη Σταυροφορία το 1095, το τάγμα των Ιπποτών του Ναού δεν υπήρχε ακόμη. Ωστόσο, η ίδρυση των Ναϊτών Ιπποτών τα χρόνια που...

Read more »