Κάλυψε τις υποκλοπές, το έγκλημα των Τεμπών και την λίστα Πέτσα – Έφερε τους νεοναζί του Ζελένσκι μέσα στη Βουλή – Καταδίκασε την Ελλάδα στο...
«Παιδί» του Ευάγγελου Αβέρωφ, σφόδρα αντικομμουνιστής και βασικός υπαίτιος της καταδίκης της χώρας από το δικαστήριο του Στρασβούργου για μια σοβαρή υπόθεση που έχει αφετηρία το 1996. Την περίοδο δηλαδή που ο Κώστας Τασούλας διατελούσε δήμαρχος Κηφισιάς. Εκτός αυτών, ο εκλεκτός του πρωθυπουργού για το πρώτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα φέρει πολιτικές κηλίδες λόγω εξόφθαλμων περιπτώσεων καθεστωτικής λειτουργίας του κοινοβουλίου, όντας πρόεδρος της Βουλής, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις την περίοδο της πανδημίας και τις τρεις εξεταστικές επιτροπές που συγκροτήθηκαν με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης για τη λίστα Πέτσα, το σκάνδαλο των υποκλοπών και το έγκλημα των Τεμπών αντίστοιχα.
Σε μια συνθήκη μιντιακής ομοφωνίας που αποσκοπεί στην πολιτική «αγιογραφία» του διαδόχου της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο προεδρικό μέγαρο, το Documento επιλέγει συνειδητά να πάει αντίθετα στο ρεύμα, θυμίζοντας μία προς μία τις κατά πρωθυπουργική εντολή θεσμικές απρέπειες και ακροβασίες του μέχρι πρότινος προέδρου της Βουλής, όπως επίσης την υπόθεση που κατέληξε στην καταδίκη της Ελλάδας από διεθνές δικαστήριο.
Η καταδίκη της χώρας
Τον Νοέμβριο του 2006 η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) να καταβάλει αποζημίωση σε ιδιώτη για παραβίαση του δικαιώματος κάθε πολίτη σε δίκαιη δίκη. Η παραβίαση αφορούσε την άρνηση της Βουλής και μάλιστα δύο φορές να άρει την ασυλία του τότε απλού βουλευτή Κ. Τασούλα, προκειμένου να ελεγχθεί από την ελληνική Δικαιοσύνη για ιδιαίτερα σοβαρά ποινικά αδικήματα, τα οποία είχαν διαπραχθεί όταν ο Ηπειρώτης πολιτικός ήταν πρώτος πολίτης του Δήμου Κηφισιάς.
Συγκεκριμένα, η υπόθεση ξεκίνησε το 1996, όταν ο εργολάβος οικοδομών Βασίλης Τσαλκιτζής, ιδιοκτήτης οικοπέδου στην κεντρική πλατεία Κηφισιάς, υπέβαλε αίτημα στον δήμο για ανέγερση εμπορικού κέντρου με τοπογραφικό οικοπέδου 1.200 τ.μ. Σύμφωνα με όσα έγραψε το «Βήμα» στις 25 Νοεμβρίου 2008, η άδεια εκδόθηκε ύστερα από εννέα μήνες αλλά για 1.600 τ.μ., καθώς στο μεταξύ ο ιδιοκτήτης είχε καταθέσει συμπληρωματικό αίτημα με τον ισχυρισμό ότι δεν είχε μετρήσει. Δύο μήνες μετά ο νέος διευθυντής Πολεοδομίας ανακάλεσε την άδεια επειδή τα επιπλέον μέτρα ήταν χαρακτηρισμένα ως κοινόχρηστος χώρος. Στη συνέχεια ο Δήμος Κηφισιάς πήγε στα δικαστήρια με τον εργολάβο και τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου.
Τον Νοέμβριο του 2001 ο εργολάβος μήνυσε για εκβιασμό τον Κ. Τασούλα, ο οποίος στο μεταξύ είχε εκλεγεί βουλευτής Ιωαννίνων με τη ΝΔ. Σύμφωνα με τον μηνυτή, ο Κ. Τασούλας φέρεται να του ζήτησε 70 εκατ. δρχ. προκειμένου να άρει ο Δήμος Κηφισιάς τον χαρακτηρισμό των 300 τ.μ. ως κοινόχρηστου χώρου του οικοπέδου. Μάλιστα, ο Β. Τσαλκιτζής, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Βήματος», προτού ακόμη φτάσει η μήνυση στη Βουλή μετέβη στα Ιωάννινα προκειμένου να δώσει συνεντεύξεις στον τοπικό Τύπο για την υπόθεση του εκβιασμού, συνοδευόμενος από αποτυχόντα βουλευτή της περιοχής.
Η μεγάλη καθυστέρηση υποβολής της μήνυσης καθώς και το γεγονός ότι, αν οι διαδικασίες γίνονταν εγκαίρως, ο Κ. Τασούλας θα εξέπιπτε του δημαρχιακού αξιώματός του οδήγησαν τη Βουλή να αρνηθεί την άρση της ασυλίας του βουλευτή τον Μάρτιο του 2002, με το σκεπτικό ότι υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα εκ μέρους του μηνυτή, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Βήματος» το 2008. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως είχε δημοσιεύσει η «Ελευθεροτυπία» το 2009, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο καταδίκασε πρωτοδίκως σε ποινή φυλάκισης 20 μηνών τον εργολάβο μετά τη μήνυση του βουλευτή-υπουργού. Πηγές από το περιβάλλον του εργολάβου ωστόσο ισχυρίζονται ότι στο εφετείο αθωώθηκε.
Τον Αύγουστο του επόμενου έτους ο Β. Τσαλκιτζής υπέβαλε νέα μήνυση, η οποία διαβιβάστηκε στον αρμόδιο αντεισαγγελέα του Αρειου Πάγου από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών. Σύμφωνα με το «Βήμα», ο αντεισαγγελέας γνωμοδότησε ότι αφορούσε την ίδια υπόθεση χωρίς να προσκομίζονται νέα στοιχεία και ο τότε πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, χωρίς να μεσολαβήσει ψηφοφορία της ολομέλειας, απέρριψε το αίτημα για άρση της ασυλίας.
Επ’ αυτής της απόφασης ασκήθηκε η προσφυγή στο ΕΔΔΑ. Η απόφαση του ΕΔΔΑ όμως τονίζει ότι ο μηνυτής στη δεύτερη έγκλησή του επικαλέστηκε νεότερο στοιχείο και συγκεκριμένα συναφή απόφαση του ΕΔΔΑ και γι’ αυτό τον λόγο τόσο ο εισαγγελέας που την παρέλαβε όσο και η Εισαγγελία του Αρειου Πάγου τη διαβίβασαν στη Βουλή, μην απορρίπτοντας το νεότερο στοιχείο, προκειμένου να αποφασίσει αρμοδίως για την άρση ή όχι της ασυλίας του κ. Τασούλα. Στην απόφασή του το ΕΔΔΑ επισημαίνει ότι «ο προσφεύγων υπέστη προφανώς ηθική βλάβη λόγω της παραβιάσεως του δικαιώματός του προσβάσεως στο δικαστήριο». Εν τω μεταξύ η αγωγή αποζημίωσης που είχε καταθέσει ο Β. Τσαλκιτζής κατά του βουλευτή (ζητούσε 8 δισ. δρχ.) εκδικάστηκε και απορρίφθηκε.
Ο… αφορισμός Μπελογιάννη
Οι σκληρές αντικομμουνιστικές θέσεις του επόμενου εγγυητή του πολιτεύματος είχαν αποτυπωθεί με πλήρη ενάργεια ήδη από το 2017, κρίνοντας αφενός ότι ο Νίκος Μπελογιάννης, στέλεχος του ΚΚΕ που εκτελέστηκε το 1952, κατατάσσεται εκτός δημοκρατικού φάσματος και αφετέρου πως η θανατική ποινή είναι «σκληρότατη πράξη», αλλά «μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη». Αναλυτικότερα είχε πει από το βήμα της ολομέλειας: «Μέσα σε αυτή την ομοβροντία αντιπερισπασμού εντάσσεται και η χθεσινή παρουσία του πρωθυπουργού στο μνημόσυνο του Μπελογιάννη. Εχει ακουστεί εδώ, γιατί υπάρχουν και άλλες παρατάξεις σε αυτήν τη χώρα, δεν υπάρχει μόνο η Αριστερά σε αυτήν τη χώρα, υπάρχουν και άλλες παρατάξεις, έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη δημοκρατία. Διαφωνώ.
Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της δημοκρατίας. Εάν είχε … (φωνές)… εάν είχε επικρατήσει… εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας, δεν θα επιτρεπόταν όχι απλώς να πω αυτά, αλλά δεν θα επιτρεπόταν ούτε να τα σκεφτώ αυτά».
Ο παράνομος διορισμός
Σάλο είχε προκαλέσει τον Οκτώβριο του 2020 ο παράνομος διορισμός της καταδικασμένης χρυσαυγίτισσας Ελένης Ζαρούλια στη Βουλή, με τον Κ. Τασούλα να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Ο διορισμός της συζύγου του αρχηγού της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης έγινε κατά παράβαση της κείμενης πρόβλεψης του υπαλληλικού κώδικα, καθώς η Ελ. Ζαρούλια είχε ήδη παραπεμφθεί για κακούργημα, με τον τότε πρόεδρο της Βουλής να οδηγείται άρον άρον στην ανάκληση της σχετικής απόφασης.
Αζοφίτης στη Βουλή
Σκληρές επικρίσεις προς το πρόσωπο του Κ. Τασούλα είχε προκαλέσει και η προβολή βίντεο στην ολομέλεια της Βουλής δύο Ουκρανών στρατιωτών, οι οποίοι πλαισίωσαν την ομιλία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με τον έναν εξ αυτών να δηλώνει ελληνικής καταγωγής και στρατιώτης του ναζιστικού Τάγματος Αζόφ. Στενοί συνεργάτες του τότε προέδρου της Βουλής διευκρίνιζαν πως γνώριζαν μεν για την προβολή του βίντεο, αλλά όχι τη σύνδεση με το ναζιστικό τάγμα, γεγονός που εξίσου εξέθεσε τον Κ. Τασούλα. Ενδεικτικό είναι ότι και ο Αντώνης Σαμαράς, σχολιάζοντας το γεγονός στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, είχε κάνει λόγο για «μεγάλο λάθος».
Οι εξεταστικές επιτροπές
Ο εξ απορρήτων επί έντεκα συναπτά έτη του Ευάγγελου Αβέρωφ έκλεισε τα μάτια στην καταστρατήγηση του κανονισμού της Βουλής σε όλες τις εξεταστικές επιτροπές που σχηματίστηκαν με πρωτοβουλία της μειοψηφίας βάσει της πρόβλεψης που περιλήφθηκε στο σύνταγμα κατά την τελευταία αναθεώρηση. Και στις τρεις, οι οποίες αφορούσαν με όρους χρονικής αλληλουχίας τη λίστα Πέτσα, τις παρακολουθήσεις και την τραγωδία των Τεμπών, αποκλείστηκαν κρίσιμοι μάρτυρες, δεν διαβιβάστηκαν κομβικά στοιχεία και εν γένει «στραγγαλίστηκε» το δικαίωμα της αντιπολίτευσης για την άσκηση ελέγχου.
Ως προς τη λίστα χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσω της παχυλής επιχορήγησης φίλα προσκείμενων Μέσων δεν κλήθηκε καν ο πρωταγωνιστής του σκανδάλου και «νονός» της διαβόητης λίστας. Το ίδιο συνέβη με την εξεταστική για τις υποκλοπές, με το μονοκομματικό προεδρείο να κόβει και να ράβει τη λίστα μαρτύρων προκειμένου να προστατευτεί ο «εγκέφαλος» του παρακρατικού κέντρου με έδρα την Ηρώδου Αττικού. Αντίστοιχες πρακτικές υιοθετήθηκαν και για την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία, γεγονός που είχε αποτέλεσμα συγγενείς θυμάτων να κινήσουν ένδικα μέσα κατά μελών της συγκεκριμένης επιτροπής από την πλευρά της συμπολίτευσης και να προχωρήσουν σε βαριές καταγγελίες, αφού ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η ΝΔ θα έκανε τα πάντα (και τα έκανε) για να επιβληθεί το αφήγημα του ανθρώπινου λάθους.
_restored.jpeg)
COMMENTS