Οι Financial Times παραδέχτηκαν ότι ο ψεκασμός χημικών ΔΕΝ είναι θεωρία συνωμοσίας όπως προσποιούνταν τόσα χρόνια τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσ...
Οι Financial Times παραδέχτηκαν ότι ο ψεκασμός χημικών ΔΕΝ είναι θεωρία συνωμοσίας όπως προσποιούνταν τόσα χρόνια τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης – αλλά ένα πραγματικό φαινόμενο που βοηθά στην αντιμετώπιση του λεγόμενου «παγκόσμιου βρασμού». Το οποίο ωστόσο είναι μια ακόμα απάτη, που ίσως να παραδεχτούν κι αυτό σε καμμιά δεκαετία απο σήμερα… Άλλωστε όλα είναι πιθανά στην εποχή του Όργουελισμού.
Πρώτη φορά ένα συστημικό μέσο παραδέχεται αυτό που βλέπουμε όλοι και κανείς δε μιλάει υπο τον φόβο μη τον πουν “ψεκασμένο”… όπως φαίνεται υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να παριστάνουν τον βλάκα απο το να περάσουν στην αντίθετη πλευρά του συστήματος.
Αυτή η παραδοχή σίγουρα οφείλεται στην πίεση των πολλών αποδείξεων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο απο εναλλακτικά μέσα και χρήστες των κοινωνικών πλατφόρμων (όσες ακόμα λειτουργούν ελεύθερα). Το να επιμένεις λοιπόν να αποκαλείς θεωρία συνωμοσίας κάτι που έχει καταρριφθεί πολλές φορές, σε κάνει να φαίνεσαι εκτός απο ηλίθιος και αστοιχείωτος! Ακόμα και τώρα ωστόσο αν πάει κάποιος στον ιστότοπο της wikipedia ή αν αναζητήσει παλιές δημοσιεύσεις συστημικών μέσων, θα παρατηρήσει πως το αποκαλούν “θεωρία συνωμοσίας” και χλευάζουν όσους μιλούν γιαυτό.
Στο άρθρο με τίτλο «Η γεωμηχανική αξίζει τον κίνδυνο — υπό την προϋπόθεση ότι τη ρυθμίζουμε σωστά», οι Financial Times υποστηρίζουν ότι η τεχνητή μείωση της θερμοκρασίας της γης μέσω γεωμηχανικής θα βοηθήσει στην αποτροπή μιας μελλοντικής καταστροφής που θα προκληθεί από την κλιματική αλλαγή…
.jpg)
Σύμφωνα λοιπόν, με την Financial Times:
“Εάν ικανοποιηθούν όλες οι παγκόσμιες δεσμεύσεις για τη δράση για το κλίμα, θα έχουμε αύξηση 2,4 έως 2,6 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από την αύξηση κατά 4 βαθμούς Κελσίου χωρίς δράση για το κλίμα, αλλά και πολύ υψηλότερο από τον προβλεπόμενο 1,5 βαθμούς Κελσίου της Συμφωνίας του Παρισιού.
Ακόμη χειρότερα, η υπέρβαση αυτού του στόχου φαίνεται επικείμενη, καθώς ο κόσμος έφτασε σε ετήσια μέση θερμοκρασία 1,45°C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα πέρυσι. Οι γρήγορες μειώσεις των εκπομπών, οι ισχυρότερες προσπάθειες προσαρμογής και η αυξημένη απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα παραμένουν ζωτικής σημασίας για τον περιορισμό των χειρότερων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Όμως, με τους κινδύνους να είναι ήδη υψηλοί και να αυξάνονται ανησυχητικά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τυχόν υπάρχουσες μεθόδους. Αυτό περιλαμβάνει αμφιλεγόμενα μέτρα όπως η γεωμηχανική — συγκεκριμένα, η τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας (SRM), η οποία περιλαμβάνει την ανάκλαση ενός μικρού τμήματος του ηλιακού φωτός πίσω στο διάστημα για την ψύξη του πλανήτη. Τους τελευταίους μήνες, το SRM έχει κερδίσει την έλξη στους επιστημονικούς κύκλους, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και μεταξύ διαφορετικών ενδιαφερομένων για το κλίμα.
Το SRM είναι άκρως πειραματικό αλλα αποτρέπει τους κινδύνους για το κλίμα. Περιλαμβάνει τεχνικές όπως η έγχυση αερολύματος στρατοσφαιρικής που θα περιλαμβάνει την απελευθέρωση μικροσκοπικών σωματιδίων στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να διασκορπίσει το ηλιακό φως, μιμούνται τα αποτελέσματα ψύξης που παρατηρούνται μετά από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις ή λάμψη θαλάσσιου νέφους κατά την οποία το θαλασσινό νερό θα ψεκάζεται στον αέρα για να αυξήσει την ανακλαστικότητα του χαμηλά σύννεφα.
Αυτές οι μέθοδοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να μειώσουν τις παγκόσμιες θερμοκρασίες γρήγορα και ανέξοδα. Θα μπορούσαν επίσης να έχουν σοβαρές επιβλαβείς συνέπειες και να διαταράξουν τα τοπικά καιρικά μοτίβα, να βλάψουν το στρώμα του όζοντος και να οδηγήσουν σε όξινη βροχή.
Μια σημαντική ανησυχία είναι ότι το SRM δεν αντιμετωπίζει το υποκείμενο πρόβλημα των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ενώ το SRM θα μπορούσε να ψύξει προσωρινά τον πλανήτη, δεν θα μείωνε τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ούτε θα επαναφέρει ποτέ πλήρως το κλίμα στην προβιομηχανική του κατάσταση. Επιπλέον, το SRM θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σενάριο «σοκ τερματισμού», όπου μια ξαφνική διακοπή των δραστηριοτήτων SRM θα οδηγούσε σε ταχεία και δυνητικά επικίνδυνη θέρμανση. Ο κίνδυνος χωρών ή ιδιωτικών φορέων να αναπτύξουν SRM προσθέτει σε αυτές τις ανησυχίες.
Ενώ το SRM είναι αμφιλεγόμενο, επομένως, η συλλογική μας αποτυχία να περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στους 1,5°C μας αφήνει ελάχιστες επιλογές από το να το εξερευνήσουμε και να αξιολογήσουμε προσεκτικά εάν μπορεί να αποφέρει κάποιο όφελος και εάν μπορούμε ρεαλιστικά να μετριάζουμε όλους τους κινδύνους του.
Για να λειτουργήσει αυτό το στοίχημα, απαιτούνται ορισμένες σταθερές αρχές. Το SRM δεν θα πρέπει να θεωρείται ως υποκατάστατο της μείωσης των εκπομπών και θα πρέπει να εξετάζεται μόνο μετά από ενδελεχή έρευνα και προσεκτική διακυβέρνηση.
Πρώτον, αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο μέσω ενός παγκόσμιου πλαισίου διακυβέρνησης για τη διαχείριση του SRM. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει δεσμευτικό διεθνές πλαίσιο που να ρυθμίζει την έρευνα ή την ανάπτυξη SRM. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρης ή αλόγιστης χρήσης αυτών των τεχνολογιών. Δεύτερον, κάθε χώρα θα πρέπει να εφαρμόσει ένα μορατόριουμ για την ανάπτυξη SRM και τα πειράματα μεγάλης κλίμακας έως ότου δημιουργηθούν επαρκείς δομές επιστημονικής κατανόησης και διακυβέρνησης. Τρίτον, απαιτείται εκτεταμένη έρευνα για τον SRM, με έμφαση στη διαφάνεια (συμπεριλαμβανομένης της παροχής πόρων) και στην παγκόσμια συμμετοχή, με τη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών.
Η Περιβαλλοντική Συνέλευση-7 και το COP30 του επόμενου έτους προσφέρουν τις σωστές ευκαιρίες για λήψη αποφάσεων σχετικά με τους περίπλοκους κινδύνους και τα οφέλη του SRM. Πάνω από ένα χρόνο μακριά, υπάρχει αρκετός χρόνος για ευρείες διαβουλεύσεις με τη συμμετοχή κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, της κοινωνίας των πολιτών και άλλων ενδιαφερόμενων μερών, ώστε να χειριστούν τον SRM με τη μέγιστη προσοχή, υπευθυνότητα και συνεργασία. Δεν πρόκειται για τη λήψη συντομεύσεων στη δράση για το κλίμα και το SRM θα πρέπει να είναι μόνο η έσχατη λύση. Αλλά η απόρριψη πιθανών απαντήσεων στην τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υπερθέρμανση του πλανήτη θα ήταν βαριά αμέλεια.“
Βλέπετε λοιπόν πως τα ίδια τα συστημικά ΜΜΕ που έβγαλαν τον όρο “ψεκασμένος” για να καταπολεμήσουν δήθεν την παραπληροφόρηση. Παραδέχονται χωρίς καμιά συνέπεια, πως όλα αυτά τα χρόνια σας έλεγαν ψέματα! Το ειρωνικό της υπόθεσης, είναι πως οι παγκόσμιες κυβερνήσεις συνεχίζουν να παίρνουν άκρως φασιστικά μέτρα υπερ της λογοκρισίας, στο όνομα της παραπληροφόρησης που οι ίδιες επιβάλουν στο κοινό!
COMMENTS