“Δεν έγινα τραγουδιστής για να γίνω φίρμα. Δεν μου χρωστούσε κανένας τίποτα. Εγώ απλώς τραγουδούσα και πραγματικά μου αρκούσε αυτό. Πέρα από...
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν τα πάντα για να ανέβουν και μετά φοράνε μαύρα γυαλιά και καπέλο για να μην τους αναγνωρίζουν. Μια χαρά τη χαίρομαι και την απολαμβάνω τη δημοσιότητα και χαίρομαι όταν με σταματάνε στο δρόμο ή μου φωνάζουν «Γεια σου Πασχαλάρα»…
Μιλώντας πριν μερικά χρόνια στο gohania.gr ο Πασχάλης Τερζής είχε αναφερθεί στην καλλιτεχνική του πορεία, στην ζωή του αλλά και στους καλλιτέχνες που ξεκινούν την πορεία τους.
“Είχα και συνεχίζω να έχω ένα καλό φίλο, ο οποίος από μικρός, 15-16 χρονών, έπαιζε μπουζουκάκι. Αυτός βέβαια έγινε επαγγελματίας πιο νωρίς από εμένα και κάποια στιγμή που πήγα να τον δω στη Ρόδο, με ανέβασε στην πίστα για να πω ένα – δυο τραγούδια. Φαίνεται πως τους άρεσα και μου έκαναν πρόταση. Έτσι ξεκίνησα, από τη Ρόδο, το καλοκαίρι του 1972 και ακριβώς 10 χρόνια μετά μπήκα στη δισκογραφία με τον πρώτο μου δίσκο”, είπε για το πως ξεκίνησε το τραγούδι.
Όταν πρωτοξεκινήσατε είχατε φανταστεί την πορεία που ακολούθησε;
Όχι, με τίποτα. Όσο αισιόδοξος και αν ήμουν, δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τη συνέχεια. Καταρχήν θα ήθελα να πω πως δεν έγινα τραγουδιστής για να γίνω φίρμα. Δεν μου χρωστούσε κανένας τίποτα. Εγώ απλώς τραγουδούσα και πραγματικά μου αρκούσε αυτό. Πέρα από αυτό, έλεγα αν έρθει η επιτυχία καλώς να έρθει. Αν δεν έρθει όμως, πάλι καλά θα είμαι, πάλι ευτυχισμένος θα είμαι.
Σήμερα οι νέοι τραγουδιστές δεν έχουν αυτή την πιο χαλαρή στάση και αγχώνονται υπερβολικά μέχρι να κάνουν την πρώτη επιτυχία αλλά και μετά από αυτήν…
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάπως έτσι φτιαγμένοι, να αγχωνόμαστε ακόμα με το τίποτα. Αυτό από την άλλη δεν είναι και ιδιαίτερα κακό. Καλό είναι και το άγχος όταν μεταφράζεται σε υπευθυνότητα και αγάπη για αυτό που κάνεις.
Τι πρέπει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης για να έχει διάρκεια;
Εδώ δεν χωράει συμβουλή γιατί δεν υπάρχει συνταγή, δεν μπορείς να πεις σε κάποιον να ακολουθήσει συγκεκριμένα βήματα έτσι ώστε να πετύχει. Αν μπορούσα θα τα έλεγα και στους δικούς μου ανθρώπους για να γίνουν όλοι φίρμες! Θα έλεγα, ίσως, ότι το ένστικτο, η αγάπη για αυτό που κάνεις και φυσικά η πολλή δουλειά είναι κάποιοι βασικοί παράγοντες αλλά σίγουρα όχι η συνταγή.
Τι λέτε στην κόρη σας ή στα άλλα νέα παιδιά που σας ζητάνε συμβουλές;
Στην κόρη μου έχω το δικαίωμα να αγριέψω και λίγο, αν και στη δική της την περίπτωση δεν ήθελα στην αρχή να ακολουθήσει αυτό το δρόμο, ήμουν κάθετος ως προς αυτό. Την έχω προετοιμάσει ότι η δουλειά αυτή έχει μια χαρά και χίλιες πίκρες, θέλει γερό στομάχι και πολύ μεγάλο αγώνα. Στην αρχή λοιπόν ήμουν κάθετος και της έλεγα πως δεν γίνεται να γίνεις τραγουδίστρια γιατί οι τραγουδίστριες έχουν δύο πόδια. Μα κι εγώ δύο πόδια έχω μου έλεγε και εγώ της απαντούσα ναι, αλλά το ένα θα στο κόψω! Βέβαια, όταν ενηλικιώθηκε και είδα πως διαθέτει και κάποιο ταλέντο, την άφησα να βρει την τύχη της…
Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επηρεάζει τις επιλογές του;
Πιστεύω πως ναι. Όλα τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν λίγο – πολύ στους γονείς τους, τα αγόρια πολύ συχνά θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του πατέρα, κάτι που συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα. Δεν ξέρω πόσο καλό είναι αυτό, αλλά συμβαίνει.
Το δικό σας οικογενειακό περιβάλλον είχε σχέση με το τραγούδι;
Βεβαίως και είχε, όχι όμως επαγγελματική. Ταλέντο υπήρχε όμως και ο πατέρας και η μητέρα μου τραγουδούσαν.
Βρίσκετε πιο δύσκολα σήμερα καλά τραγούδια;
Νομίζω ότι σε όλες τις εποχές υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια αν και, εδώ που τα λέμε, το καλό και το κακό είναι υποκειμενικά στην προκειμένη περίπτωση. Μπορεί αυτό που είναι καλό για μένα να μην αρέσει σε σένα. Αυτό που έχω σαν αρχή είναι να διαλέγω τραγούδια που θα αρέσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, να καλύψω ένα ευρύτερο φάσμα.
Ένας καλλιτέχνης αισθάνεται μεγαλύτερη σιγουριά όταν συνεργάζεται με έναν καταξιωμένο συνθέτη;
Βέβαια, παίζει ρόλο η πορεία του καθενός, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν νέοι που γράφουν πολύ όμορφα τραγούδια.
Τους δίνονται ευκαιρίες;
Βεβαίως! Κατά καιρούς έχω τραγουδήσει κι εγώ τραγούδια νέων συνθετών. Και με τον Γιώργο Θεοφάνους το ίδιο είχε γίνει. Το πρώτο λαϊκό τραγούδι που είχε γράψει ήταν ο Παλιόκαιρος. Ο Φοίβος, επίσης, μου είχε δώσει τον «Άστατο». Και οι δυο τους ήταν νέοι συνθέτες όταν τραγούδησα τα τραγούδια τους.
Η δημοσιότητα σας έχει “δυσκολέψει” καθόλου;
Δεν νομίζω ότι η δημοσιότητα έχει δυσκολίες από μόνη της. Εγώ πάλι, σε καμία περίπτωση δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν τα πάντα για να ανέβουν και μετά φοράνε μαύρα γυαλιά και καπέλο για να μην τους αναγνωρίζουν. Μια χαρά τη χαίρομαι και την απολαμβανω τη δημοσιότητα και χαίρομαι όταν με σταματάνε στο δρόμο ή μου φωνάζουν «Γεια σου Πασχαλάρα» και «Γεια σου δικέ μας» και τέτοια. Πολύ ωραία είναι όλα αυτά. Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι και πιο εύκολο το να φτάσεις κάπου από το να κρατηθείς. Στο να κρατηθείς είναι η δυσκολία. Μην τύχει και πεις, εντάξει, έφτασα εδώ που έφτασα και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Είναι μεγάλο λάθος αυτό γιατί το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κρατηθείς, να έχεις διάρκεια.
Παρόλα αυτά έχουμε δει καλλιτέχνες να επηρεάζονται αρνητικά από τη δημοσιότητα. Είναι πιο εύκολο να συμβεί αυτό στους νέους καλλιτέχνες;
Είναι όντως πολύ πιο εύκολο και, να σου πω την αλήθεια, μέχρι ένα σημείο είναι και λογικό. Ένα παιδάκι, για παράδειγμα, το οποίο δεν το ήξερε κανείς και έχει τύχει ξαφνικά μεγάλης αναγνωρισιμότητας, και βλέπει ότι παίρνει αρκετά χρήματα, ότι τον χειροκροτάνε, τον αναγνωρίζουν στο δρόμο κλπ, λογικό είναι να παρασυρθεί. Σε καμία περίπτωση φυσικά δεν λέω ότι το επικροτώ, απλά λέω ότι είναι πολύ εύκολο να συμβεί στην περίπτωση που η δημοσιότητα έρχεται ξαφνικά, όταν είναι μεγάλη κι εσύ μικρός. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο χρειάζεται να είσαι δυνατός, να είσαι τραγουδιστής μόνο πάνω στην πίστα και κάτω από αυτήν να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι ο εαυτός σου και μόνο για να μην χάσεις… τον εαυτό σου!
Έχετε νιώσει να σας κουράζει η νύχτα;
Όχι γιατί, πάνω απ’ όλα, είναι επιλογή μου. Δεν μου έβαλε κανείς το πιστόλι στον κρόταφο για να γίνω τραγουδιστής. Αυτό ισχύει για μένα. Αν τώρα κάποιος άλλος νιώθει ότι κουράζεται από αυτή τη δουλειά, ας δοκιμάσει και την οικοδομή να δει τι ξεκούραστα που είναι!
Σας λείπει κάτι από το παρελθόν; Νοσταλγείτε κάτι;
Όχι, γιατί εγώ δεν έχω ξεφύγει από τις αρχές μου και από τις παλιές μου συνήθειες. Τους ίδιους παιδικούς φίλους έχω, στο ίδιο καφενείο πηγαίνω και παίζω πρέφα, δεν είμαι άνθρωπος που κάνει δημόσιες σχέσεις και δεν κάνω εύκολα φιλίες. Αντίθετα, κρατάω τις παλιές μου συνήθειες και τους παλιούς μου φίλους.
Τι σας ενοχλεί περισσότερο σήμερα στη χώρα μας;
Πολλά πράγματα με ενοχλούν αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξει την Ελλάδα, δεν μπορώ να το κάνω.
Υπάρχουν παραδείγματα από τον καλλιτεχνικό χώρο που στρέφονται στην πολιτική και ο κόσμος δείχνει να τους προτιμάει, να τους ψηφίζει. Σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό κάτι τέτοιο;
Όχι βέβαια, καμία σχέση. Ξέρεις, το κακό εδώ με μας τους Έλληνες είναι ότι όλοι τα ξέρουμε όλα. Δεν είναι έτσι. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Αν δεν γινόσασταν τραγουδιστής τι επαγγελματική πορεία πιστεύετε ότι θα είχατε ακολουθήσει;
Κοίταξε, εγώ δεν γεννήθηκα τραγουδιστής. Πιο πριν σου είπα ότι όποιος κουράζεται στη νύχτα ας πάει στην οικοδομή. Έχω δουλέψει στην οικοδομή, ήμουν τεχνίτης γύψινων ειδών, ήμουν και επιπλοποιός, έκανα και πολλές άλλες δουλειές…
Έχετε κάποιο όνειρο ή καποια μεγάλη επιθυμία;
Δεν έβαζα ποτέ στόχους, έτσι όπως το εννοείς. Σε όλη μου τη ζωή ήμουν χύμα, όπως έρθουν τα πράγματα… Δεν ζητάω πολλά, δεν έχω μεγάλες απαιτήσεις από τους άλλους, ούτε και από τον εαυτό μου.
_restored_restored.jpeg)
COMMENTS