Αυτές τις μέρες βομβαρδιστήκαμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης από όλες τις πλευρές για το θέμα της σημασίας των «Ευρωεκλογών». Ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα σε αυτές τις εκλογές - το ζήτημα του πολέμου ή της ειρήνης στην Ευρώπη και τον κόσμο - τέθηκε στο περιθώριο, ενώ οι πολιτικοί υποσχέθηκαν και πάλι πολλά για όλα τα άλλα θέματα.
Μάθαμε ότι το 80% της νομοθεσίας που εγκρίνεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφορά τη χώρα μας, καθιστώντας πολύ σημαντική τη συμμετοχή μας στις εκλογές. Επίσης, τρομοκρατηθήκαμε από τη μεγάλη επιτυχία των ακροδεξιών κομμάτων που αντιτίθενται στη μαζική μετανάστευση. Αν και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, αυτή δεν είναι τόσο μεγάλη που να μπορεί να αλλάξει σημαντικά την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών είναι πιθανό να έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ευημερία όσων έχουν λάβει ακριβοπληρωμένες θέσεις στα θεσμικά όργανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά διαφορετικά θα έχουν πολύ πιο περιορισμένο αντίκτυπο από ό,τι φοβούνται - ή ελπίζουν οι άνθρωποι.
Ο Thomas Fazi γράφει σχετικά στο UnHerd. Το πιο προφανές γεγονός που στηρίζει την εκτίμησή του είναι η συνειδητοποίηση ότι το φιλελεύθερο-κεντρώο μπλοκ - δηλαδή ο «σούπερ μεγάλος συνασπισμός» της φον ντερ Λάιεν, που αποτελείται από το κεντροδεξιό ΕΛΚ, το κεντροαριστερό SD&D και το φιλελεύθερο ER - διατήρησε την πλειοψηφία του, γεγονός που υποδηλώνει την πιθανότητα μιας δεύτερης θητείας για την τρέχουσα Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει αυτό για την ΕΕ, δεδομένων των εκτιμήσεων του διαβόητου γυναικολόγου που υποκινεί τον πόλεμο και ασχολείται με θέματα για τα οποία δεν έχει ιδέα. Μια μεγαλύτερη παρουσία δεξιών λαϊκιστικών κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα επηρεάσει τη νομοθετική διαδικασία, ειδικά σε εξαιρετικά πολωτικά ζητήματα όπως η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και η μετανάστευση. Ωστόσο, αυτά τα κόμματα είναι βαθιά διχασμένα σε πολλά βασικά στρατηγικά ζητήματα: κοινωνικές και οικονομικές υποθέσεις, Ευρωπαϊκή διεύρυνση, Κίνα, σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ και, κυρίως, Ουκρανία.
Η ΕΕ, στο σύνολό της, δεν είναι δημοκρατικός θεσμός. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καν την εξουσία νομοθετικής πρωτοβουλίας, που είναι βασικό χαρακτηριστικό των εθνικών κοινοβουλίων. Στην ΕΕ, η πραγματική εξουσία δεν ασκείται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή ακόμη και από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά από θεσμικά όργανα που είναι απομονωμένα από κάθε μορφή δημοκρατικής λογοδοσίας - ιδίως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δικαστήριο της ΕΕ. Είναι σε θέση να επιβάλουν οποιαδήποτε πολιτική εκλεγμένων κυβερνήσεων, ακόμη και να τις απομακρύνουν βίαια από τα καθήκοντά τους, όπως έκαναν με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 2011.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να ασκήσει κάποιο έλεγχο στις πολιτικές της Επιτροπής, αλλά παραμένει ένα θεμελιωδώς αντιδημοκρατικό όργανο. Η νομοθετική διαδικασία – η οποία λαμβάνει χώρα μέσω ενός συστήματος άτυπων τριμερών συνεδριάσεων για νομοθετικές προτάσεις μεταξύ εκπροσώπων του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου, γνωστή ως τριμερής διάλογος – είναι αδιαφανής.
Αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι απομακρυσμένο από τους απλούς ανθρώπους, καθιστώντας το πιο επιρρεπές στις πιέσεις από τους λομπίστες και τις καλά οργανωμένες ολιγαρχικές διασυνδέσεις. Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι πολιτικοί, μόλις φτάσουν στις Βρυξέλλες, ρουφούνται στη φούσκα της.
Σε θεμελιώδες επίπεδο, τίποτα από αυτά δεν θα αλλάξει ακόμη και αν δοθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πλήρεις νομοθετικές εξουσίες, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκός δήμος που να εκπροσωπεί το κοινοβούλιο. Η ΕΕ παραμένει βαθιά κατακερματισμένη σε εθνικά οικονομικά, γεωπολιτικά και πολιτιστικά ρήγματα, και αυτό φαίνεται απίθανο να αλλάξει.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι τελευταίες εκλογές είναι απίθανο να επιλύσουν τα πιεστικά οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά προβλήματα που μαστίζουν την ΕΕ: στασιμότητα, φτώχεια, εσωτερικές ανισότητες, δημοκρατική απαξίωση και, ίσως το πιο κρίσιμο για το μέλλον της ηπείρου, επιθετική ΝΑΤΟποίηση και στρατιωτικοποίηση στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της έντασης με τη Ρωσία.
Ο μεγαλύτερος αντίκτυπος αυτών των εκλογών είναι πιθανό να είναι οι εθνικές συνέπειες σε ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα στη Γαλλία, όπου ο Μακρόν προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές μετά τη βαριά ήττα του από τη Μαρίν Λεπέν. Αυτό όμως προκαλεί επίσης προβλήματα, καθώς δείχνει έναν άλλο τρόπο με τον οποίο η ΕΕ αποσταθεροποιεί την εθνική πολιτική.
Οι λαϊκιστές δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι ο περιορισμός της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας – και η αντίσταση σε λαϊκιστικές εξεγέρσεις όπως αυτή που βλέπουμε αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη – είναι από πολλές απόψεις ο λόγος για τον οποίο ιδρύθηκε η ΕΕ εξαρχής.
Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία θα πρέπει να προσπαθήσουν να καταστρέψουν την ΕΕ - όχι να τη μεταρρυθμίσουν, πιστεύει ο Fazi.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου