Σαρανταπέντε ελληνόπουλα της Χωροφυλακής πλήρωσαν με αίμα τον αγώνα τους για μια ελεύθερη πατρίδα. Δεν έδωσε τον καιρό στο συνάδελφό του...
Σαρανταπέντε ελληνόπουλα της Χωροφυλακής πλήρωσαν με αίμα τον αγώνα τους για μια ελεύθερη πατρίδα.
Δεν έδωσε τον καιρό στο συνάδελφό του για νατα’ απαντήση στα γεμάτα πατριωτισμό και εθνική ανάταση αυτά λόγια του.
Την ίδια στιγμή κατάστρεψε τον ασύρματο για να μην τον χρησιμοποιήσουν οι συμμορίτες.
— Και τώρα, παιδιά, ας πάρουμε μαζί μας όσους από τους τραυματίες μπορούνε να περπατήσουνε, είπε ο ανθυπομοίραρχος.
Και συνέχισε:
– Τους άλλους θα τους βάλουμε σε μια γωνιά και θα τους κρύψουμε, να μην τους πάρουνε είδηση οι συμμορίτες.
Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας όλα όσα είπε ο θαρραλέος και αποφασιστικός Ανθυπομοίραρχος είχαν γίνει.
Κι’ αμέσως άρχισαν να βγαίνουν χωρίς θόρυβο από την πίσω πόρτα του κτιρίου.
Πρώτοι πήγαιναν οι χωροφύλακες που κρατούσαν τους τραυματίες συναδέλφους τους.
Ύστερα οι άλλοι.
Και τελευταίος ερχόταν ο ανθυπομοίραρχος.
Πήγαιναν όλοι για το κοντινό δάσος…
Οι εαμοσλαύοι που δεν είχαν καταλάβει την έξοδο των χωροφυλάκων ως εκείνη τη στιγμή, εξακολουθούσαν να κτυπάνε, με καταιγιστικά πυρά το κτίριο.
–Στο δάσος όμως βρίσκονταν κρυμμένοι πολλοί ληστοσυμμορίτες…
Κι ενώ οι γενναίοι χωροφύλακες ανύποπτοι και σχεδόν άοπλοι προχωρούσαν, οι προδότες που είχαν στήσει ενέδρα, τους υποδέχθηκαν με ομοβροντίες πυρών…
Αλλ’ ούτε και στην κρίσιμη αυτή ώρα δεν έχασαν το θάρρος τους, δεν σκέφθηκαν να παραδοθούν οι χωροφύλακες.
Αμέσως πέσανε πρηνείς προσπάθησαν να κρυφθούν πίσω από τους θάμνους και τα πουρνάρια.
Αλλ’ από την πρώτη «μπαμπέσικη» ομοβροντία των συμμοριτών σκοτώθηκαν και λαβώθηκαν πολλοί.
Ανάμεσα στους πληγωμένους ήταν ο ανθυπομοίραρχος Παπαδόπουλος.
Στο μεταξύ, επτά χωροφύλακες και δύο ακόμη που κρατούσαν τον τραυματία Ανθυπομοίραρχο και την ηρωική σύζυγο του υπενωματάρχου Στεφανόπουλου, κατάφεραν διασχίζοντας τα πυκνά πυρά των κατσαπλιάδων, να φθάσουν στο λόφο της Δασικής.
Αλλά και εκεί τους περίμενε άλλη ενέδρα.
Μάταια οι αλύγιστοι προμάχοι της Χαλανδρίτσας προσπαθούσαν να κρυφθούν.
Οι ληστοσυμμορίτες τους ανακάλυψαν.
Και τους έσφαξαν με τα μαχαίρια τους επί τόπου…
Ο Ανθυπομοίραρχος κατόρθωσε μόνος του παρ’ όλους τους πόνους του να συρθεί στο χώμα και να κρυφθή πίσω από ένα μεγάλο θάμνο.
Αλλά το αίμα που έτρεχε άφθονο κι αδιάκοπα από τα τραύματά του, άφησε τα ίχνη του στο έδαφος.
Τα ανθρωπόμορφα τέρατα ψαχουλεύοντας για νέα θύματα, είδανε χοντρές σταλαγματιές από φρέσκο αίμα και οδηγημένοι απ’ αυτό, φθάσανε στο θάμνο, το καταφύγιο του ανθυπομοιράρχου.
Λυσσώντας ένας κατσαπλιάς μπροστά στη θέα του γενναίου Έλληνα, τον άρπαξε ευθύς από τα μαλλιά και τον σήκωσε όρθιο.
– Θα πεθάνεις με τσεκούρι «μοναρχοφασίστα» του είπε άγρια.
Ο ηρωικός Αξ/κός έριξε στο σκυλολόι των εαμοσλαύων ένα βλέμμα, που αν και στερνό, φανέρωνε όλη την περιφρόνηση και το δίκαιο μίσος που ένιωθε η Ελληνική ψυχή του για αυτούς, και είπε μ’ όση δύναμη του απόμενε:
—– Κτυπάτε άτιμοι, αλλά θα το πληρώσετε μια μέρα…
Δεν πρόλαβε να πει άλλη λέξη.
Τα ανθρωπόμορφα κτήνη χίμηξαν πάνω του και του κομμάτιασαν τις σάρκες, ίδια όπως θα έκαναν τα όρνια και τα’ αγρίμια, στα αθώα θύματά τους.
Η ίδια τύχη περίμενε και τους περισσότερους από τους ηρωικούς υπερασπιστές της Χαλανδρίτσας που είχαν καταφύγει στο δάσος, όταν πια βεβαιώθηκαν ότι κάθε αντίσταση ήταν μάταιη, μπροστά στον όγκο των συμμοριτών , αφού τελείωσαν τα πυρομαχικά τους.
Οι λίγοι χωροφύλακες που γλύτωσαν βαριά λαβωμένοι κι αυτοί, κατάφεραν να συρθούν μέσα στους θάμνους και σιγά-σιγά ν’ απομακρυνθούν από το τόπο της σφαγής.
Σαράντα πέντε Ελληνόπουλα της χωροφυλακής πλήρωσαν με το αίμα τους την αντίσταση της φυλής από τις τιμημένες επάλξεις της Χαλανδρίτσας….
Τα ονόματα των ηρώων
Παραδίδομε στις επερχόμενες Ελληνικές γενεές τα δοξασμένα ονόματά τους, που θα χαραχθούνε με άσβηστα γράμματα στην επιβλητική σε ηρωισμό και θυσία ιστορία της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής: 1) Ανθυπομοίραρχος Κων. Παπαδόπουλος, Ενωματάρχαι: 2) Βασ. Βασιλοχρήστος, 3) Βασ. Παπασπυριλιώτης, 4) Δημ. Παρίσης, 5) Εμμ. Γιαουντζής, Υπενωματάρχαι : 6) Αρ. Μπρούμας, 7) Δημ. Μπουρίκας, 8) Θεοφ. Πολύζος, 9) Μητ. Παυλίδης, 10) Σωτ. Μανέτας, 11) Αργ. Σκλαβενίτης, χωροφύλακες: 12) Σταμ. Μιχαλόπουλος,13) Κων. Μπερίτσης, 14) Κων. Λιντοβόης,15) Γιώργος Καρίτσας, 16) Πρ. Τσίμπος, 17) Αθαν. Νιονιόπουλος, 18) Μιλτ. Παπαναγόπουλος, 19) Απ. Σταμούλης, 20) Γεώργιος Μποτινης, 21) Νικ. Φράγκος, 22) Βασ. Μιχαλάς, 23) Αθαν. Καρούσος, 24) Θεμ. Νταβέας, 25) Δημ. Ραμιώτης, 26) Αθαν. Ντάφυλος, 27) Ιωάν. Χιώνης, 28) Δημ .Καλαντζής, 29) Δημ. Ηλιάς, 30) Ιωάν. Βούλγαρης, 31) Αναστ. Παπαδόπουλος, 32) Νικ.Σκόνδρας, 33) Αλεξ. Τσάχαλος, 34) Ιωάν. Πασχαλίδης, 35) Ιωάν. Καρμακόλιας, 36) Άγγελος Αγγελόπουλος, 37) Νικόλαος Μασούρας, 38) Κωνστ. Σπανός, 39) Παν. Φρούντας, 40) Δημ. Παπαδόπουλος, 41) Γεωργ. Χαραλαμπόπουλος, 42) Κων. Καλογερής, 43) Κων. Καραπάνος, 44) Σπ. Κυπριανός, 45) Απόστ.Τσούλιας και η ηρωική σύζυγος του υπενωματάρχου Στεφανόπουλου, η Χρυσάνθη, που τόσο εβοήθησε τα γενναία αυτά Ελληνόπουλα στην εκτέλεση του υπέρτατου προς την Πατρίδα καθήκοντος.
Η κάθε Ελληνική καρδιά θα θλίβεται για τον τραγικό χαμό τους, μα θα νοιώθει και ατίμητη περηφάνια κάθε φορά που θα θυμάται την ηρωική θυσία τους.
Το βλέμμα των ηρώων αυτών που έσβησε μέσα στο απαίσιο σφιχταγκάλιασμα του πιο σκληρού θανάτου, έμοιαζε σαν να ‘δινε τη μεγάλη παραγγελιά σ’ όλους τους Έλληνες :
«Γι αυτή την Πατρίδα μας, την Ελλάδα αξίζει να πεθάνει κανείς. Παιδιά σταθείτε γερά, σταθείτε αντρειωμένα»….
ΟΙ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΟΥΝ ΑΡΓΑ
Δύο λόχοι του Κ. Β. Ε. Π., καθώς και ουλαμός τεθωρακισμένων είχαν διαταχθή όπως είδαμε, να σπεύσουν να ενισχύσουν τη φρουρά Χαλανδρίτσας. Ταυτοχρόνως είχε αναχωρήσει μαζί τους για τον ίδιο σκοπό κι ο Ταγματάρχης χωροφυλακής Βενιεράκης με τον ανθυπασπιστή Σιαφάκα και με είκοσι χωροφύλακες, που υπηρετούσανε στα επιτελεία της Ανωτέρας Διοικήσεως και της Διοικήσεως χωροφυλακής Πατρών. Καμμιά άλλη δύναμις χωροφυλάκων δεν ήτανε διαθέσιμη εκείνη την ημέρα .
Μόλις οι ενισχύσεις αυτές υπό τον λοχαγόν Θωμαίδην φθάσανε στα υψώματα του χωριού Καλλιθέα, μάθανε από τους χωρικούς ότι τα υψώματα έως τη γέφυρα «Κουμπάρες» τα είχαν καταλάβει μεγάλα συγκροτήματα συμμοριτών, αντικειμενικός τους σκοπός ήτανε να παρεμποδίσουν ή να επιβραδύνουν την ενίσχυση των πολιορκούμενων της φρουράς Χαλανδρίτσας.
Αλλ’ όταν ο λοχαγός Θωμαίδης ανέπτυξε σε τάξη μάχης τους άνδρες του κατά μήκος, αριστερά του δρόμου, προς τα υψώματα, ενώ η υπό τον Ταγματάρχη Βενιεράκην δύναμις είχε καταλάβει ένα ύψωμα που εδέσποζε στα δεξιά του δρόμου, αμέσως οι κατσαπλιάδες άρχισαν να ρίχνουνε εναντίον τους πυκνά πυρά με πολυβόλα, με αυτόματα και ατομικά όπλα .
Ένα νέος σκληρός αγώνας των τιμίων Ελλήνων με τους Ελληνοφώνους Βουλγάρους άρχιζε.
Και παρά το ότι οι ληστοσυμμορίτες βρίσκονταν σε ψηλότερα σημεία, οι εθνικές δυνάμεις κατάφεραν με την ορμητικότητά τους να σκαρφαλώσουν στα ίδια αυτά υψώματα και να θερίσουν τα πουλημένα κορμιά των προδοτών.
Δύο αεροπλάνα που βοηθούσανε τις ενισχύσεις αυτές, κτύπαγαν με τα πολυβόλα τους, τους συμμορίτες και τους αποδεκάτιζαν.
Στις 12.30 ενώ οι εθνικές δυνάμεις είχαν εμπλακεί στο αγώνα, κατά των συμμοριτών, έφθασαν στο πεδίο εκείνο της μάχης και άλλες ενισχύσεις:
Δυο λόχοι του 618 Τ.Π. Η μαχητικότητα και η ανδρεία των δυνάμεων αυτών, σάρωσε τους συμμορίτες από τα υψώματα που εδέσποζαν από τη γέφυρα «Κουμπάρες».
Αλλ’ από επάνω οι κατσαπλιάδες εκτύπαγαν τώρα με καταιγιστικά πυρά τη γέφυρα και ήταν αδύνατο τα στρατιωτικά τμήματα να πλησιάσουν σ’ αυτήν, αν δεν έκαναν πρώτα ορισμένες στρατηγικές κινήσεις.
COMMENTS